Otwórz menu główne

Zmiany

Czy poolish wymyślili Polacy?

Dodane 840 bajtów, 20:08, 27 lip 2021
brak opisu edycji
[[File:Baquet a pouliche.jpg|thumb|upright|Kubełek na ''pouliche'' według francuskiego podręcznika piekarskiego z 1937 r.]]
Ale to nie koniec komplikacji. W najstarszych tekstach o ''poolish'' pojawia się zupełnie inna, znacznie bardziej francuska, pisownia: „''pouliche''”. I to nie tylko w źródłach francuskojęzycznych. ; „''Poulichepouliche''” pojawia się np. w artykule o paryskich piekarniach, który ukazał się w amerykańskim czasopiśmie młynarskim z 1897 r.,<ref>{{Cyt
| tytuł = The Northwestern Miller
| nazwisko r = Harwood
| strony = 317
}}; cyt. w: {{Cyt
| nazwisko = Chevallier | imię = Jim | tytuł = | url = | nazwisko r = | imię r = | rozdział = | adres rozdziału = Before the Baguette: The History of French Bread | wydawca = Chez Jim | miejsce = North Hollywood | rok = | wolumin = | tom = | strony = 2019
}}</ref>
 
Sęk w tym, że słowo „''pouliche''” (czyt.: „pu-lisz”) ma w języku francuskim znaczenie zupełnie nie związane z piekarstwem, oznacza bowiem… klaczkę! Tylko co ma wspólnego młoda samica konia z zaczynem drożdżowym? Być może podmłoda, mająca przecież odmłodzić populację drożdży, skojarzyła się komuś z młodym ssakiem? Może fermentujące ciasto przywiodło komuś na myśl rozbrykaną klaczkę? Możemy tylko się domyślać. W każdym razie wspomniany już Jim Chevallier przychyla się ku tej właśnie etymologii. Jego zdaniem niby-angielska pisownia fonetyczna „''poolish''” pojawiła się później i dopiero wtedy dorobiono do niej historyjkę o polskim pochodzeniu metody. A żeby tę historyjkę uwiarygodnić i wytłumaczyć, jakim sposobem na rzekomo polska metoda dotarła do Francji, wyszukano jeszcze brakujące austriackie ogniwo w osobie Augusta Zanga.
=== Poolish ← פאליש ===