9311
edycji
Zmiany
== Moje i twoje nadzienie ==
Wróćmy do idealnego pączka, którego opisałem u samej góry. Czy gdyby, zamiast lukru ze skórką pomarańczową, ozdobić go tylko cukrem pudrem, to nadal byłby pączkiem. Oczywiście, choć może nie tak dobrym. A gdyby go usmażyć w maśle zamiast smalcu? Nadal pączek, przecież o „pączku w maśle” mówi się już od co najmniej XVI w. A prawda jest taka, że dzisiejsze pączki smaży się przeważnie w oleju rzepakowym lub palmowym i nie przestają być pączkami. A gdyby taki wyrób nadziać czymś innym niż konfitura różana? Też pączek, nawet jeśli naszprycuje się go jakimś tanim dżemem truskawkowym. A w ogóle bez nadzienia? To beznadziennie, ale nadal pączek…
Co w takim razie decyduje o pączkości pączka? Pani Heather Delauncey Hunwick, kanadyjsko-australijska specjalistka od tego typu przysmaków, zaproponowała taką oto, dość szeroką, ale zarazem konkretną, definicję pączka:
{{Cytat
| Pączek to wyrób ze smażonego w głębokim tłuszczu miękkiego lub kleistego ciasta, ewentualnie z dodatkiem jajek, spulchnionego drożdżami lub innym środkiem, przeważnie, choć nie zawsze, uformowanego w kszałt pierścienia lub spłaszczonej kuli o cienkiej skórce okrywającej wilgotne, puszyste wnętrze. Jest na ogół słodzony przed lub po usmażeniu i może być nadziany, np. konfiturą bądź bakaliami.
| oryg = A doughnut is a deep-fried soft to sticky dough, which may be enriched with eggs, usually but not always shaped or formed as a ring or flattened sphere, and leavened with yeast or other agents to produce a pastry that has a slight crust and a moist, spongy, cake-like interior. It is usually sweetened, either before or after frying, or both, and may be enhanced with inclusions such as jam or dried fruit.
}}
Oczywiście, pisząc po angielsku, autorka użyła angielskiego słowa ''doughnut'' (dosłownie: „orzech z ciasta”), które w szerszym znaczeniu może się odnosić do całej gamy pączków i pączkopodobnych produktów. Powyższa definicja obejmuje zarówno tradycyjne polskie pączki, jak i amerykańskie donaty, włoskie ''bombolone'', berlińskie ''Pfannkuchen'', węgierskie ''fánkok'', bałkańskie ''krofne'', greckie ''loukoumades'', islandzkie ''kleinur'', hiszpańskie ''rosquillas'', peruwiańskie ''picarones'' czy tunezyjskie ''jojo''. Nie obejmuje natomiast całej masy innych wyrobów ze smażonego ciasta, bo:
* albo ciasto jest zbyt płynne, by dało się formować w kule czy oponki (naleśniki, racuchy, owoce w cieście, indyjskie ''dżalebi'', czy ''funnel cake'', „ciasto lejkowe” Niemców pensylwańskich);
* albo nie spulchnione (faworki, węgierski ''lángos'', czy kanadyjski ''beaver tail'', „bobrowy ogon”);
* albo są zrobione ze smażonego ciasta ptysiowego, jak niektóre odmiany francuskich ''beignets'' czy hiszpańskich ''churros''.
* [https://books.google.com/books?id=8RxWtyODyyMC&newbks=1&newbks_redir=0&vq=%22Beignets%20%C3%A0%20la%20Polonaise%22&dq=%22Beignets%20%C3%A0%20la%20Polonaise%22&pg=RA2-PA491#v=onepage&q&f=false Beignets a la polonaise] (Urbain Dubois, La Cuisine Classique)